اسامی مورد استفاده برای ارگانیسم های زنده در هر کشوری متفاوت است و حتا گاهی در مناطق مختلف یک کشور نیز باهم فرق می کنند. برای هر ارگانیسم زنده نیاز به یک اسم میباشد تا توسط تمام زیست شناسان قابل تشخیص و شناسای باشد.
نامگذاری توسط لینوس Linnaeus به زبان لاتین آغاز شد. در این سیستم نام هر ارگانیسم از در قسمت تشکیل شده است که این نام ها در تمام دنیا به صورت مشابه هستند. معمولا این نام ها از لاتین گرفته شده اند و یونانی هم می توانند باشند.وظیفه نامگذاری هر گروه از ارگانیسم ها بر عهده بخش مربوط به خود بشرح ذیل قرار دارد.
- نامگذاری پروتوزواها و کرم های انگلی در حوزه " قوانین بین المللی نامگذاری جانوری" (ICZN) قرار گرفته است.
- نامگذاری قارچها و جلبکها در مقررات " نامگذاری بین المللی گیاه شناسی" (ICBN) صورت گرفته است.
- نامگذاری باکتریها توسط کمیته بین المللی سیستماتیک پروکاریوتیک ها (ICNB) ثبت گردیده است.
- نامگذاری ویروس ها نیز بر اساس (ICTV) صورت گرفته است.
قوانین سیستم نامگذاری علمی: با وجود برخی تفاوت ها در نامگذاری ارگانیسم های زنده، برخی دیدگاه ها در سراسر جهان اصول کلی به صورت زیر پذیرفته شده است.
1- نام علمی از دو کلمه تشکیل شده است که هر دو به زبان لاتین جدید هستند. الف: نام جنس
ب: یک کلمه که نشان دهنده گونه خاص در آن جنس است.
2- نام جنس و گونه معمولا به صورت ایتالیک نوشته میشود و حرف اول جنس به صورت بزرگ نوشته میشود. مانند: Homo sapiens
3- هنگامی که نام یک گونه چندین بار تکرار می شود معمولا اولین بار نام کامل آن ذکر میشود مثل Escherishia coli و در ادامه متن نام جنس خلاصه میشودو
4- هنگامیکه اشاره به یک گونه نامشخص از یک جنس میشود بجای کلمه دوم که همان گونه است از “SP” استفاده میشود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً با نظرات خود مارا یاری رسانید